Route 60

“Ik vind mijn werk nog veel te leuk!”

In de reeks Route 60 gaat Lidia van Engeland in gesprek met medewerkers in organisaties van rond de 60 jaar over hun werk, de invloed van leeftijd en vitaal blijven. Naast het persoonlijke perspectief komt ook het organisatieperspectief aan bod.

In deze laatste aflevering: Marja van den Hurk en Sara van Duijn-Westland van Hogeschool Leiden.

Marja van den Hurk (61 jaar)
werkt: als docent ‘vorming en verhalen vertellen’ en als leercoach aan de PABO Hogeschool Leiden
woont: in Dordrecht
vrije tijd: mediteert elke dag, zwemt elke week, wandelt lange afstandspaden, leest veel, vertelt verhalen en heeft een huis vol boeken.

“Ik heb ervaren dat het aan mij is om mijn loopbaan vorm te geven, om mijn eigen talenten in te zetten en losser te komen van bestaande rollen, in contact met anderen.”

Vertel eens wat over je werk?
“Ik werk sinds 2007 bij de PABO. In deze 15 jaar is er veel veranderd, zowel op school als in mijn rol binnen de opleiding. De eerste 10 jaar was ik taaldocent en veel bezig met de gehele opleiding. Ik wilde dat vak goed neerzetten met een sterke vakgroep en ben voorzitter geworden. Later werd ik teamleider maar toen ontdekte ik dat ik meer van de inhoud ben. Toen ik daarmee stopte, ben ik ook gestopt met het taalonderwijs.

“Ik ben ook van de voltijdopleiding naar de deeltijdopleiding gegaan, wat ook een verandering van adolescenten naar volwassenen betekende. Op een gegeven moment werd het gat met de voltijdstudenten te groot. Ik steek in op gelijkwaardigheid met de studenten en dat lukt beter met de deeltijdstudenten.

“Mijn drive om met studenten om te gaan is groot. Zij zijn zelf het instrument als ze voor de klas staan. Wie nemen zij mee als ze de klas in gaan? Ik ben de opleiding omgangskunde, die ik al eerder had afgerond, in gaan zetten en de opleiding stembevrijding gaan doen. In mijn vrije tijd was ik al bezig met verhalen vertellen, wat ik samen met collega’s ook heb kunnen opnemen in het curriculum voor de PABO. Al deze zaken wilde ik laten samenkomen in de nieuwe deeltijd flex-opleiding. Dat gaf mij een hele andere positie en ik moest eraan wennen om die plek in te nemen.”

 Wat is de invloed van leeftijd en levensfase op je werk?
“Mijn rol in de opleiding veranderde en het is mijn leeftijd, mijn senioriteit dat ik dat durfde aan te gaan. Ik voelde me steeds zekerder in het vak omgangskunde en met het vertellen van verhalen. Het werd gaandeweg steeds meer mijn eigen aanpak: ik kon mijn eigen instrument steeds meer ontplooien binnen de vakken die ik verzorg.

“Mijn leidinggevende geeft me daar ook de ruimte voor. We zijn heel verschillend maar hebben allebei ons best gedaan om elkaar te begrijpen en daar hebben we een goede modus in gevonden. Ik voel me gesteund door haar. Ik heb ook ervaren dat het aan mij is om mijn eigen loopbaan vorm te geven, om mijn eigen talenten in te zetten en losser te komen van bestaande rollen.

“Na corona vond ik het best lastig terug te komen. We waren als team gegroeid van 16 naar 30 mensen! Het leek wel alsof ik zelf nieuw was. Ik vond het online werken eigenlijk ook wel prima, als introvert mens, en had soms last van de drukte op de Hogeschool van collega’s.
Maar ik heb ervoor gekozen om hier te blijven werken en ondersteuning te zoeken. Die heb ik gevonden in een opleiding aan de academie van Levenskunst.

“Wat ik wel merk is dat ik mijn energie meer moet gaan bewaken. Ik ben doof aan mijn linkeroor en krijg steeds meer last van geluid. Voor de zomer kreeg ik last van duizeligheid en dan voel ik dat mijn lijf protesteert. Het is nodig dat ik meer ga afbakenen, grote drukke bijeenkomsten kan ik beter maar mijden want ik betaal de volgende dag de tol. Daarnaast is er ook de twijfel, want kom ik dan niet buiten het team te staan? Ik wil me niet onttrekken en soms is er ook de angst dat ik teveel vraag. Daar probeer ik een goede middenweg in te zoeken, want ik wil ook niet als een oude muts versleten worden! Ik blijf steeds in gesprek met mijn leidinggevende over deze dilemma’s want ik wil zo graag blijven werken.”

Hoe kijk je naar de toekomst?
“De toekomst is best spannend maar ik ben ook nieuwsgierig. Er zijn best veel mensen die met pensioen gaan in mijn omgeving. Ik ga nog niet, want ik vind mijn werk nog veel te leuk.
Ik kan nog iets betekenen voor studenten, het werken met verhalen in mijn lessen is zorgen voor de ziel van de studenten, zodat zij kunnen zorgen voor de ziel van de kinderen.

“Misschien ben ik ook wel bang om in een leegte te vallen als ik stop met werken. Ik heb vanaf mijn 57^e gebruik gemaakt van de seniorenregeling waarbij ik een dag minder ben gaan werken, salaris inleverde en de werkgever mijn pensioen doorbetaalde. Dat kan 5 jaar, na dit schooljaar neem ik voor die dag ontslag. Mijn partner is ouder en met pensioen en het is ook fijn om samen meer tijd te hebben.

“Wat mij zou helpen om gezond en vitaal te kunnen blijven werken? Nu je het zo vraagt… ik zou wel een gezellige, eigen kamer willen op school in plaats van de flexibele kantoortuin. Een kast met mijn eigen boeken, 2 lekkere stoelen waar studenten zo binnen kunnen lopen. In de lessen gebeurt soms zoveel met studenten, het zou fijn zijn als er een plek is waar ze terecht kunnen voor wat extra begeleiding.”

 Wat adviseer je leeftijdgenoten?
“Er kan heel veel maar je moet zelf gaan lopen. Ook in grote organisaties is het belangrijk om eigen regie te pakken, zelf naar voren te stappen en te zeggen wat je wilt en wat goed voor je is. Wees daar open over. Dat probeer ik jonge docenten ook voor te leggen. We hebben allemaal onze shit, kruip daar niet achter weg. Stel vragen, neem zaken niet voor zoete koek aan. Onze directeur zei ooit tegen me: als het goed voor jou is, is het ook goed voor ons.”

Sara van Duijn-Westland (teamleider deeltijdpabo Hogeschool Leiden)

Wat valt je op bij de oudere medewerkers bij de PABO Hogeschool Leiden en wat denk je dat nodig is?
“De doelgroep 60 plusser is heel divers maar een gemeenschappelijke deler is dat de oudere collega vaak zoekende is. Voor de een betekent dat: hoe blijf ik staan in een organisatie waar alles sneller gaat terwijl ik meer tijd nodig heb? Voor de ander betekent dat: wil ik dit werk blijven doen of wil ik iets anders en kan dat binnen de PABO? En de volgende wíl helemaal niet met pensioen.

“Ik vind het belangrijk dat mensen goed gedijen in ons team en onze organisatie en daar heeft iedereen iets anders voor nodig. Ik focus meer op de mens dan op zijn of haar leeftijd.
Al vind ik wel dat er met meer liefde naar de oudere medewerker gekeken mag worden. Ook in ons team wil ik dat we rekening houden met elkaar en elkaar helpen.

“Inmiddels ken ik mijn team en ben misschien ook wat rustiger geworden. Soms heb je ook tijd nodig om ergens naar toe te groeien met elkaar. Ik houd rekening met veranderende behoeftes van medewerkers en ga daarover in gesprek. Dat geldt des te meer bij de oudere medewerker omdat ik zelf jonger ben en me minder makkelijk kan verplaatsen. Als iemand niet meer in een voorzittersrol wil blijven omdat dat teveel druk geeft maar een goede trainer is om kennis en ervaring over te dragen, dan gaan we daar mee aan de slag. En dan ga ik er ook voor liggen als daar een ander financieel plaatje aan komt te hangen.

“Wat ik ook belangrijk vind is het afscheid als een collega met pensioen gaat, niet iedereen houdt van een zaal met veel mensen. Dus dan ga ik iemand vragen wat hij of zij graag wil, zodat het een feestje wordt voor diegene.”