De fysieke en mentale oogst van Peter Bloemendal
Peter Bloemendal (69) ging vijf jaar geleden met vervroegd pensioen na een lange loopbaan bij de politie. Een intensieve tijd die hem veel voldoening opleverde. Snel vond hij in zijn nieuwe levensfase een nieuwe passie waarmee hij nu zijn dagen vult: ecologisch tuinieren. Frans Hoeke ging met Peter in gesprek. Zijn moestuin op de Veluwe is niet alleen een bron van groenten, maar ook van rust en inspiratie geworden.
“Of je nu werkt of met pensioen bent: stel je positief op en maak er het beste van.”
Peter straalt als hij deze woorden uitspreekt, wandelend door zijn groene oase in Kootwijk. Hij geniet zichtbaar van zijn leven na de politie en kijkt tegelijkertijd met tevredenheid terug op zijn carrière. “Ik heb met veel plezier gewerkt en nu geniet ik volop van mijn pensioen,” zegt hij. Maar stilzitten? Dat doet hij allerminst. Zijn tuin, die ooit begon als een klein stukje grond, is inmiddels uitgegroeid tot een zelfvoorzienend paradijsje.
Een stukje grond en een beetje geluk
Peter had het geluk dat er tegenover zijn huis een stukje braakliggend land lag. “De eigenaressen waren bereid het land aan mij toe te vertrouwen voor mijn moestuinplannen,” vertelt hij. Wat volgde, was een nauwgezette aanpak waarbij hij de grond bewerkte en biologisch dynamische methodes introduceerde. “In tegenstelling tot mijn vader, die kunstmest gebruikte, werk ik volledig ecologisch. Ik geloof dat de natuur zelf heel veel weet, en daar sluit ik op aan.”
Peter werkt met wisselteelt, combinatieteelt en kleine bedjes van één meter breed en vijf meter lang. “Zaaien, wachten en oogsten blijft een prachtig proces. Sommige dingen gaan goed, andere niet, maar dat is de charme van tuinieren,” lacht hij. Zijn tuin levert (bijna) het hele jaar door groenten op, en regelmatig legt hij wat neer voor de wandelaars uit het dorp om mee te nemen. Daarnaast houdt hij bijen, die hem voorzien van honing. Daarom vind je in de moestuin ook enkele bedden met “insectenbloemen”. “Sinds twintig jaar eet ik geen vlees meer en inmiddels ook geen vis meer. Daarom ben ik ook sojabonen gaan telen in mijn tuin.”
Een plek ook om te delen
De tuin is voor Peter niet alleen een plek om te oogsten, maar ook om te delen. “De tuin brengt meer dan voedsel; het brengt mensen samen. Ik vind het mooi om te zien hoe anderen geïnspireerd raken door wat ik doe.” Dit geldt ook voor zijn vrijwilligerswerk in de moestuin bij kasteel Staverden “Het tuinieren daar en in Kootwijk levert soms nieuwe inzichten op. Het is een wisselwerking, een gezamenlijke oogst.”
Persoonlijke oogst
In het eerste jaar na zijn pensioen nam Peter bewust de tijd om niets nieuws te beginnen. Hij bleef actief in zijn bestaande projecten, zoals zijn bestuurswerk bij Theater op het Zand en de mede-organisatie van de kerstmarkt in het dorp. Daarna kwam hij uit bij kasteel Staverden, waar hij nu een nieuwe uitdaging vond in de moestuin. “De tuin is een plek waar ik zowel fysiek als mentaal oogst. Het brengt mij rust, voldoening en nieuwe ontmoetingen,” zegt Peter. “Ik wens dat iedereen zijn eigen manier vindt om te oogsten, of dat nu op werkgebied is, in de tuin, of in relaties met anderen.” Met een tevreden glimlach blikt Peter vooruit op hopelijk nog vele jaren van tuinieren en oogsten, in alle mogelijke vormen, samen met zijn vrouw Annelies.
Interview door Frans Hoeke, trainer Stavoor Pensioen in Zicht
