Samen met collega Miranda (l) en een cursist (r) na een cursus in Schoorl
Als het door mijn hoofd schiet, schrik ik er van: al 25 jaar ben ik trainer Pensioen in Zicht!
Is dat iets om trots op te zijn? Of zit ik vastgeroest in mijn werk, bang om iets nieuws te beginnen?
Heb ik voldoende motivatie en energie om er nog een jaar of 5 (ik ben nu 62) tegenaan te gaan?
In ‘half werk’ geloof ik niet, je tijd uitzitten, op routine je taken afstrepen. Ik zou het niet eens kunnen. Je kunt geen cursussen verzorgen op halve kracht. Dan val je door de mand. Natuurlijk denk ik wel eens, als ik voor de zoveelste keer naar het hotel rijd ‘daar gaan we weer’. Maar zo gauw als ik voor de groep sta, ga ik er voor. En heb ik er plezier in. Het blijft spannend: hoe zorg ik dat het gaat stromen tussen de groep en mij? Staan ze open voor deze opdracht? Krijg ik de groep in beweging? En dat is maar goed ook, dat houdt me scherp. Bovendien werk ik met een fantastisch team, met dierbare collega’s die elkaar goed aanvullen, die ook helemaal geloven in waar we voor staan, die zich willen blijven vernieuwen.
Het is mooi om te ontdekken dat ik al heel veel heb geleerd van de cursussen: goed voor lichaam en geest zorgen, met aandacht de dingen doen die ik doe, tijd nemen voor mooie ontmoetingen met vrienden. En toch, ik heb het nodig om af en toe zelf even stil te staan, precies bij de vragen die we telkens aan onze deelnemers stellen. Waar haal ik mijn inspiratie vandaan? Hoe zorg ik dat inspanning en ontspanning in balans blijft? Wat zijn mijn doelen voor de komende periode?
Negen jaar geleden ben ik naar Santiago de Compostella gelopen. Deze zomer ben ik van plan om een retraite te volgen. Zodat ik er daarna nog beter voor ogen heb waarom en hoe ik de komende vijf jaar met veel plezier dit prachtige werk wil blijven doen. Met het risico dat het anders uitpakt en ik tot het inzicht kom dat ik nieuwe wegen in wil slaan. Dat is het mooie van reizen…
‘Ga je mee?’ vroeg de giraffe.
‘Waarheen’ vroeg de eekhoorn.
‘Op ontdekkingsreis.’
‘Om wat te ontdekken?’
‘Ja, als ik dat wist was het geen ontdekkingsreis meer.’
Toon Tellegen
Wim Ballemans
trainer Stavoor Pensioen in Zicht
