Fysiek aanwezig, mentaal afwezig. Zo’n 10 procent van de beroepsbevolking telt de dagen, weken, maanden, jaren of zelfs decennia af richting pensioen. Zo’n 25 procent is nog niet met mentaal pensioen, maar balanceert op het randje en heeft weinig verbondenheid met het werk.
Dat lees ik in de Volkskrant. Het verrast me niet. Ik heb zelfs het vermoeden dat het aantal mensen dat zich met moeite naar het einde van het werkzame leven sleept, is toegenomen. Dat vermoeden is gebaseerd op wat ik zie in onze trainingen. Bureaucratie, het onzichtbaar zijn in een grote organisatie, reorganisaties over de hoofden van medewerkers, werk dat steeds verder afstaat van waar je ooit enthousiast over was; dat zijn de belangrijkste boosdoeners. En ja, je hebt je eigen verantwoordelijkheid. Maar niet iedereen heeft geleerd om mondig te zijn en initiatief te nemen. Je zit er al 30 jaar, zie dan maar eens weg te komen…..
Gezondheidswetenschapper Jenny Huijs deed promotie-onderzoek naar het onderwerp ‘mentaal pensioen. Ze betoogt dat de oplossingen niet eens zo moeilijk zijn. Dat is het goede nieuws: mentaal pensioen is echt te beïnvloeden en om te buigen. Aandacht is het sleutelwoord: betrek je personeel bij veranderingen, geef complimenten, bevorder samenwerking in het team. Niet zo ingewikkeld zou je zeggen. En toch gebeurt het vaak niet.
Dat komt omdat er op vier fronten werk aan de winkel is:
Investeren in aandacht betaalt zich dubbel en dwars terug. In bevlogenheid en in verbinding met het werk. Mooi nieuws bij de start van dit nieuwe jaar.
Lees hier het hele Volkskrantartikel
Wim Ballemans
Trainer/adviseur Stavoor Vitaliteit in Zicht & Pensioen in Zicht
