De wereld staat in brand door het coronavirus. We moeten afstand houden, terwijl we in ons onderbewustzijn juist dicht tegen elkaar aan willen kruipen in onzekere tijden. Het kuddegevoel dat normaal gesproken bescherming biedt in bange tijden is opeens een bedreiging. Je ziet hoe lastig het is om van deze automatismen af te komen en nieuw gedrag aan te nemen. Het is een strijd tussen je linker- en rechter hersenhelft.
Om een pandemie door het coranavirus te voorkomen doen de overheid en (medisch) specialisten heel erg een beroep op je linker hersenhelft. Denk rationeel en logisch na, houd 1,5 meter afstand en ga niet samenscholen!
De rechterhersenhelft betreft gevoel, emotie, intuïtie en creativiteit. Deze hersenhelft heeft het de eerste weken van deze crisis lastig gehad en schiet alle kanten op. Ik zie mensen heel verschillend reageren op deze situatie. Sommigen zijn echt in paniek; het hamsteren van toiletpapier is een mooi voorbeeld hiervan. Terwijl de overheid constant benadrukt dat er papier genoeg is (volgens premier Rutten kunnen we nog 10 jaar poepen voordat het op is) zijn er veel mensen toch aan het hamsteren geslagen.
Ook zijn er mensen die heel laconiek reageren op deze situatie en de ernst ervan maar niet willen inzien. De maatregelen worden in de wind geslagen en alleen een boete kan hen tot ander gedrag dwingen. Er wordt door de (social) media veel aandacht gegeven aan mensen die zich niet houden aan afspraken. Maar gelukkig zijn dat uitzonderingen en zie je dat de overgrote meerderheid de afgekondigde maatregelen (steeds) serieuzer nemen.
Je ziet na verloop van tijd dat deze rechterhersenhelft beter wordt ingezet om een effectieve bijdrage te leveren aan deze rigoureuze veranderingen en hier beter mee om te gaan. Er zijn allerlei creatieve acties om de gezondheidszorg een hart onder de riem te steken, om elkaar te helpen en te strijden tegen vereenzaming onder voornamelijk ouderen.
Het virus brengt mensen dus niet letterlijk maar wel figuurlijk dichter bij elkaar. We hadden een beetje uit het oog verloren wat echt belangrijk is. Misschien krijgen je hersenen hierdoor een mooie nieuwe balans!
John van Wanroij, trainer/adviseur Stavoor
