Zondag was ik bij een jazzconcert van een gelegenheidsband met John Engels, 81 jaar en een zeer gerenommeerd drummer. In de pauze van dit concert in de Fermerie in Deventer, maakte John de opmerking ‘Dit gebouw ademt’. Hij verduidelijkte: In dit gebouw zit sfeer, dit leeft, hier werkt de muziek, hier komt het over op de mensen.’
Drummer John Engels
Als niet-muziekkenner keek ik eens rustig rond. Waar zit het ‘m dan in? Dit oude gebouw heeft een heel eigen, lekker rommelige en gezellige inrichting. De mensen die hier werken lijken dat met veel plezier te doen. Na afloop van het concert was er de gelegenheid om aan grote tafels te blijven eten. Ik raakte, met een heerlijk bord roti voor mijn neus, in gesprek met een 91-jarige buurtbewoner. Hij vertelde dat hij hier regelmatig kwam. Zelfs als hij alleen binnen zat was het nog gezellig.
De Fermerie: zelfs in je eentje is het nog gezellig
De vraag is natuurlijk welke rol de beheerders hier in spelen. Raymond van het Groenewoud zong ooit ‘het is de liefde voor de muziek’. Hier werd mij duidelijk: ‘het is de liefde voor de gast!’
En hoe zit dat dan met die liefde en het voedsel?
Vorige week werkte ik als trainer Pensioen in Zicht in de Folkshegeskoalle op Terschelling. Een prachtige en authentieke locatie in het Hoornse Bos. De maaltijden vielen hier zo in smaak, dat een deelnemer opmerkte ‘Je proeft hier dat het eten met liefde bereid wordt.’
Je merkt het aan de gastvrijheid van de medewerkers, dat men hier graag werkt. Toen ik voor het ontbijt 10 minuten te vroeg binnen kwam sprak ik een nieuwe medewerkster. Terwijl ze de kaarsen aanstak, gaf ik haar een compliment over de gezellige sfeer. Ze antwoordde ‘ik verheug me er elke dag op dat ik dit werk mag doen.’
Werkplezier brengt blijkbaar liefde in het voedsel!
Samen eten in de Fermerie……
en in de Folkshegeskoalle
Frans Hoeke
trainer Stavoor Pensioen in Zicht
