In mijn cursussen en trainingen tref ik regelmatig cynische mensen aan. Teleurgesteld over reorganisaties, afnemende autonomie in het werk en miskenning van werk- en levenservaring. Ze voelen zich aan de kant gezet, niet meer meetellen en machteloos. De saamhorigheid en collegialiteit, die jarenlang zo belangrijk waren op de werkvloer, zijn verloren gegaan.
Hoe spreek je dan je vitaliteit en levenslust aan in deze afrondende fase van je loopbaan?
Het kunnen delen en uiten van deze gevoelens zonder represailles is dan waardevol. Evenals erkenning van groepsgenoten. Op de werkvloer verandert er daardoor ogenschijnlijk niets. Of wel?
Ik herinner me de uitspraak van hoofdcommissaris Nordholt van de politie over cynisme. Zijn hypothese was dat cynisme eigenlijk de putdeksel is om verdriet eronder te houden. Politiemensen werken met hart en ziel, zijn vaak als eerste bij incidenten aanwezig, hebben veel ingrijpende beelden op hun netvlies. Als deze mensen stoppen met werken, spelen veel van deze gebeurtenissen zich nog een keer in hun hoofd af. Dat verdient aandacht, zorg en erkenning. Gelukkig kunnen we hierin een bescheiden bijdrage leveren.
Oplichten van de putdeksel – uit welke werksoort je ook komt – zou wel eens vitaliteit kunnen genereren. Je moet het wel durven en kunnen. Wanneer namelijk de put opengaat komen er stinkende verhalen naar boven. Ook voor toehoorders en begeleiders niet altijd simpel om te verdragen. René Gude zou stimuleren om het ‘het monster in de bek te kijken’. Niets uit de weg gaan, maar onder ogen zien, hoe het was en hoe het is om er afscheid van te nemen.
Goed afscheid nemen, passend bij jezelf en jouw loopbaan, dat onderzoeken we in de PIZ-cursus. Het is één van de sleutels naar vitaliteit in de nieuwe levensfase zonder werk. Dat kan ruimte geven om iets nieuws met veerkracht en vertrouwen tegemoet te zien.
Dat gun ik iedereen, ook mezelf.
Lieneke Akkerman, trainer PIZ en VIZ
