Dit was de titel van een artikel uit de Volkskrant van 13 januari jl. Ik las dit artikel die zaterdagochtend aan de ontbijttafel met een vanzelfsprekend kopje koffie. De schoonheid en eenvoud van het gebaar dat hier beschreven werd liet me niet meer los. Eindelijk weekend heet de serie In de Volkskrant. Deze keer was Antoinette Beumer de gast die met vrienden en familie op het terras van de Boshalte koffie dronk.
In de Boshalte, een eenvoudige uitspanning aan de rand van het Amsterdamse Bos, kun je koffie krijgen en een fiets huren. Bij gebrek aan binnenruimte is het buiten vaak dringen rond de enorme buitenkachel. Het liefst wil je hier natuurlijk zitten met mensen die je lief zijn.
Een uitgestelde koffie.
Elja en Steef, de uitbaters van de Boshalte, vertellen in dit artikel, dat niet iedereen hier even vrolijk en opgewekt met anderen op het terras verschijnt. Er komen ook veel mensen die met hun ziel onder de arm lopen, oudjes uit de buurt, mensen zonder huis. Schuif maar aan is het devies van Elja en Steef, en wie het niet betalen kan krijgt een uitgestelde koffie. Deze kun je kopen voor iemand die zelf geen geld heeft. Het kopje koffie wordt dan geturfd op het bord achter de kassa.
Dit gebaar sprak mij zo aan, dat ik 5 uitgestelde koffie kocht, wetende dat Elja, Steef en collega’s deze koffie serveren met een warm hart en open armen.
Frans Hoeke,
trainer Stavoor Pensioen in Zicht
Boshalte: http://amsterdamsebosfietsverhuur.nl/terras/
