Het blog van mijn collega over de merel van vorige week, inspireerde mij om te schrijven over de mus en de vrijheid.
In onze tuin zat afgelopen week een jonge mus die waarschijnlijk net het nest had verlaten en net kon vliegen, nou ja vliegen…. het was meer fladderen. Altijd leuk om jonge dieren te zien, het heeft iets aandoenlijks. Plotseling hoorden we veel herrie van de volwassen mussen. Commotie alom. Wat was er aan de hand? Er zat ineens een kat in onze tuin! Natuurlijk joeg ik de kat weg en gelukkig beef de kleine vogel ongedeerd. De commotie bleef nog een paar minuten en al gauw keerde de rust terug.
De dag erna vonden we een leeg nestje langs de kant van de weg. Waarschijnlijk uit de boom gewaaid. En waarschijnlijk van een mus, zo te zien aan de veertjes die erin lagen.
Ik moest denken aan de uitdrukking ‘zo vrij als een vogel’ en het thema ‘vrijheid’ dat mij de laatste tijd nogal bezig houdt. En de tegenstrijdigheid die dat oproept. Vrijheid is iets belangrijks in ons land, het is één van de belangrijkste kernwaarden van onze cultuur. Ik vraag en vroeg me wel vaker af of vogels wel zo vrij zijn. Ze kunnen wel vliegen overal waar ze maar heen willen, maar het is niet zo dat hun leventje zo makkelijk is. Ze hebben wel vrijheid, maar moeten constant alert zijn op gevaar, zoals een kat in de tuin of harde wind waardoor een nestje uit de boom kan waaien.
Wij mensen hoeven niet bang te zijn voor een kat, maar wel voor een virus. Het virus dat ons nu vrijheidsbeperkende maatregelen oplegt en waar we alert voor moeten zijn. Die alertheid herken ik met name als ik boodschappen ga doen. Tot nu toe lukte het mij aardig om met deze crisis om te gaan. Want ook al ligt ons werk grotendeels plat, we wandelen en praten veel, ontdekken zelfs nieuwe paadjes, maken allerlei klusjes af, voelen ons goed en worden steeds fitter. Saai is het af en toe wel met weinig echte sociale contacten.
De onzekerheid hoe het hierna verder gaat baart mij wel zorgen. De 1,5 meter samenleving met mondkapjes lijkt mij echt vreselijk. Ik zie het al voor me om leuke sociale dingen te moeten doen met mondkapjes op… Dat voelt als vrijheidsbeperking. Nee, echt vrij als mens voel ik me nu niet. Ik heb het geluk dat ik in een omgeving woon met veel ruimte, licht en natuur om me heen. Met de kinderen gaat het goed en we kennen niemand in onze directe omgeving die ziek is of ziek geweest.
Ik voel me in deze tijd misschien wel net zoals de mussen zich altijd voelen: vrij en toch altijd alert. Ik hoop dat we als samenleving, als wereld, de mooie dingen over kunnen houden van deze crisis. De strakblauwe luchten vinden we prachtig en het gekwetter en gezang van vogeltjes maakt ons vrolijk. Wij mensen hebben de vrijheid om te denken wat we willen. Daarin zit onze échte vrijheid.
Astrid Oosterhuis
Trainer Pensioen in Zicht
